ေကာင္းကင္မွာ ေလယာဥ္ေတြတစ္စင္းျပီးတစ္စင္းျဖတ္သန္းသြားေနၾကတယ္ ကိုယ္ကေတာ့မပါသြားႏိုင္ပါဘူး။ ေရျခားေျမျခားမွာ ေနရတဲ့သူတေယာက္ရဲ့ဘဝက သိပ္ျပီး အထီးက်န္လြန္းပါတယ္။
ဘဝမွာရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ႕ ေရွ႕ကိုဆက္သြားေနရေပမဲ့ ဘဝကအထီးက်န္လာတယ္။ ဘဝမွာေတြ႕လာတဲ့သူေတြကလည္း အဆိပ္အေတာက္ေတြနဲ႕ျပည့္ႏွက္ေနတယ္။ နားခိုစရာရင္ခြင္ကေတာ.ရွားပါးလြန္းပါတယ္။ တခါတေလးစဥ္းစားမိတယ္ ဘာလို.မ်ားဒီလိုဘ၀ကိုတိုး၀င္မိပါလိမ္.လို.ေလ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ.ရည္ရြယ္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြနဲ.ေပါ.ေလ။
လိုခ်င္တာေတြ ၿဖစ္ခ်င္တာေတြ မၿဖစ္လာေတာ.တဲ.အခါမွာ စိတ္ဓာတ္ေတြယိမ္းယိုင္လာတယ္ထင္တယ္။ အားတင္းထားရတာေတြမ်ားေတာ.လဲ မထိမ္းခ်ဳပ္ထားခ်င္ေတာ.ဘူး ။ အဲဒီလိုစဥ္းစားျပန္ေတာ့လဲ မျဖစ္ျပန္ဘူး ဒါပဲေပါ့ဘဝဆိုတာ ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္ရဘူး မျဖစ္ခ်င္တာေတြပဲျဖစ္ေနရတာ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ကိုယ္မျဖစ္ခ်င္တာေတြနဲ႕ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္သြားေတာ့တယ္ေလ။
ကိုယ့္မွာရွိတယ္ေကာင္းတာေလးေတြကိ ုစဥ္းစားျပီး ဘဝကိုေက်နပ္ေအာင္က်ိဳးစားရပါတယ္ စိတ္ဓတ္ကိုတက္ႂကြေနေအာင္လွလွပပေနတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕အတူဆုံျပီးအခ်ိန္ေတြကိုေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ေအာင္က်ိဳးစားပါတယ္ ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ အရည္အခ်င္းေလးေတြကိုျပန္စဥ္းစားျပီး အသုန္းခ်ၾကည့္ပါတယ္ ဒါမွသာ ကိုယ့္မွာပိုင္ဆိုင္တာေလးေတြရွိပါေသးလားဆိုတာသတိရျပီး ဘဝမွာေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္စရာေလးေတြကိုျပန္ရလာပါတယ္ ေနာက္ျပီးတခ်ိန္က ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းအရာေလးမ်ားကို ျပန္ေတြးျပီး စိတ္ေက်နပ္မႉ႕ကို ျပန္ရယူပါတယ္ အရမ္းစိတ္ညစ္လာတဲ့အခါ ဪဘဝကခက္ခဲလြန္းတယ္လို႕ခံစားရလာတယ္ အဲဒီအခါေတြမွာဆို ဘဝဆိုတာခက္မွာပဲဒါမွဘဝ ဒီလိုမွမခက္ရင္လူတိုင္းကေအာင္ျမင္ေနမွာေပါ့လို႕ ျပန္ျပီးအားေမြးရပါတယ္ ဘုရားတရားလုပ္ျခင္းကလဲစိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေစပါတယ္ အဓိက ကေတာ့စိတ္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားရမယ္ဆိုတာဒီစာကိုေရးေနရင္းနဲ႕ အေျဖကိုရခဲ့ပါေတာ့တယ္
